Στους Δρόμους της Ειρήνης του 1961, στο τεύχος Δεκεμβρίου, δημοσιεύτηκε το ευθυμογράφημα του Μποστ με τίτλο “Τα κάλλαντα” (προσέξτε γραφή εποχής…), όπου όπως γράφει στα περιεχόμενα, “ο Μέντης Μποστανζόγλου, οπλισμένος μ’ ένα τρίγωνο, πηγαίνει να πη τα κάλλαντα στο Νιάρχο, στον Ανδρεάδη και άλλους κυρίους“.
Βρήκα το κείμενο στις ψηφιοποιημένες συλλογές των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), είναι τρεις σελίδες, το δίνω παρακάτω σε τρεις εικόνες, αξίζει να διαβαστούν, όλο και κάποιες ομοιότητες θα βρούμε, είχαμε από τότε και … του πουλιού το γάλα:
Τελικά ο καημένος ο Μέντης δεν κατάφερε να πει τα κάλαντα, δεν βρήκε τους μεγάλους να τους πει ν’ αγοράσουν ελληνικά νησιά να τα γεμίσουν φασιανούς και πέρδικες και ζαρκάδια ν’ ανοίξει ο τόπος ώστε οι νέοι αντί να φεύγουν στα ξένα να μεταναστεύουν στα νησιά, δεν μάζεψε φράγκο, πέρασε και τις γιορτές κρεβατωμένος…
